CHIRONOMI

CHIRONOMI

Graece Χειρονέμοι, in Scena olim dictisunt, qui pedum totiusque corporis adminiculô, manuum inprimis artificiosô motu quidquid vellent, exprimebant, repraesentabantque notae cuiusdam personae, in quam a Boeta canticum, Graecis ὑπόρχημα, scriptum eslet, historiam. Eam primum veste ipsâ referebant, ut in Velleio, l. 2. c. 83. Plancus cum caeruleatus et nudus, caputque redimitus arundine et caudam trahens, genibus innixus, Glaucum saltâsset in convivio; Scilicet vestitu effictô in Numen maris; deinde saltantes ad numerum, manibus, pedibus ac totius corporis contractione ac extentione, singulos versus, siugula verba cantici referebant. Cuiusmodi Bathyllus quoque fuit, de quo Iuvenalis, Sat. 6. v. 63.

Chironomen Ledam molli saltante Batbylla.

Illius cum Pylade altercationem prolixe exsequitur Macrob. Saturn. l. 2. c. 7. Vide quoque Artemidotum, l. 2. c. 78. Leontium Scholasticum Epigr. 1. c. 15. l. 4. Anthol. Iosiam Mercerum ad Aristaenetum, l. 1. ep. 26. Thom. Dempster. in Ioh. Rosini Antiquitates, l. 5. paralipom. ad c. 29. etc. Iul. Caesari Scaligero, ad versum Iuvenalis citatum, Chironomia una fuit ex saltationis Gaditanae speciebus, Poetic. l. 1. c. 18. ubi de Saltatione: Omnium corruptissima Gaditana, ut hinc etiam intelligas Eprigramma Valerii Martialis. Eius modos produnt tres: Chironomiam, a manuum agitatione; Halma, a saltu; Lactisma, a calcitratione. Qua de voce plura mox dicemus. Vide quoque infra aliquid ubi de Pyrrhica saltatione. Sed et Χειρονόμους Graece vocârunr Carptores seu structores, de quibus dictum supra. Vide quoque in voce Chiromanta.